REISTRAJECT 3: LANGS DE OOSTKUST VAN ZWEDEN NAAR HET ZUIDEN
We verlaten het Malaren gebied via de sluis in Södertälje en varen door het scherengebied naar het aardige plaatsje Trosa.(opgetekend: 23 juli 2003)
For 2 weeks the crew of the Kaat Mossel —the old fishership that we are travelling together with— includes Pat and Joe Phelan parents of Paul, the husband of Willemien van Hoeve. They flew from Ireland to Stockholm, boarded the Kaat Mossel and have left a lasting impression. Not only because of their stimulating stories but also because of their perfect Irish Coffee which we were able to drink on several occasions. Joe and Pat joined us one day on the Odrecht and we could do some marvelous sailing. Now they are back in Ireland and we hope that Pat and Joe will remember their experiences with sailing on a Dutch tjalk. We wish you all the best.
Onze volgende haven is Västervik. Daar brengen we 2 dagen door en dat komt omdat er een bemanningswissel is op de Kaat Mossel. Joe en Pat gaan terug naar Ierland en Magda, Joop, Co en Marianne komen met de auto uit Nederland. Een diner voor de aankomers en vertrekkers aan boord van de Kaat Mossel bereid door Geeske en afgesloten met de welbekende coupe Kaat Mossel. De komende week zullen we samen verder naar net Zuiden varen. MUGGEN Voor de vertrouwde reizigers naar Zweden zeker geen verassing maar wij moeten nog wennen aan de vele muggen die wij hier iedere avond met zonsondergang binnen krijgen. Muggenolie helpt niet echt. (opgetekend: 27 Juli 2003)
Opnieuw genieten we van het afwisselende scherengebied en we ontdekken weer prachtige ankerplaatsjes.We brengen een bezoek aan 2 havens op het eiland Öland (Borgholm en Grönhögen) . Dit meer dan 150 km lange eiland ligt ca 15 km ten oosten van Kalmar. Het eiland heeft een unieke natuur. Het zuidelijke deel behoort tot het wereld erfgoed van de Unesco vanwege de grote Alvar vlakte (Støra Alvaret). Alvars zijn vlakke gebieden waar rotsige grond door de bodem naar boven komt. Sedert eeuwen grazen hier grote kudden vee. Het eiland is populair en krijgt veel bezoek van de Stockholmse jetset. Dit is duidelijk te zien in het meer mondaine Borgholm. We hebben 2 vouwfietsen aan boord.Op Öland gebruiken we die om te fietsen naar een gereconstrueerd Viking dorp. We krijgen daar een heel goed beeld van hoe de Vikingen rond het jaar 1000 leefden.
De oversteek van het Zuiden van Öland naar de kust van Zweden duurt ca 4 ½ uur. We worden plotseling verrast door opkomende mist en varen 3 uur lang met een zicht dat rond de 200 meter is. Het is gelukkig niet druk en we komen maar een paar schepen tegen. Bovendien worden we gewaarschuwd door de Kaat Mossel die vlak voor ons vaart en zijn radar aan heeft. Op Zaterdag 2 Augustus komen we in Karlskrona. Daar gaat de bemanning van de Kaat Mossel van boord.(opgetekend: 2 Augustus 2003)
In Karlskrona is een soort minisail aan de gang. Zo liggen daar onder meer een Russische viermaster (de Kruzenstern) en een driemaster uit de Oekraine. Wij hebben vanaf onze ligplaats een goed uitzicht op de schepen en genieten van een oefenreddingsactie waarbij een brandend schip wordt geholpen door drie reddingsboten en een helikopter.We moeten een reparatie aan een antenne in de bezaansmast uitvoeren. Joost wordt de mast in gehesen door de drie vrouwelijke bemanningsleden van de Kaat Mossel terwijl Paul en Titia foto's nemen.
Van Karlskrona varen we verder voorbij Karlshamn waar we in een mooie baai voor anker gaan. We hadden daarbij over het hoofd gezien dat we precies in de rook lagen van de schoorstenen van een cellulosefabriek. Daarom besloten we naar een uur om anker op te gaan, nog een uurtje door te varen en opnieuw op een betere plek voor anker te gaan (vlakbij Pukavik).(opgetekend: 5 Augustus 2003)
De afgelopen weken hebben we vele prachtige zonsondergangen gezien. Maar nu willen we een keertje een zonsopgang zien. We liggen op de juiste plek, het is onbewolkt en de wekker staat op 04.30.Op tijd eruit en we zien de zon opkomen om 05.10 boven de horizon iets Noordelijker dan het Oosten.Beslist de moeite waard. We zijn daarna wel weer naar bed gegaan. Samen met de Kaat Mossel zakken we langzaam af langs de Oostkust van Zweden. Op het traject van Åhus naar Simrishamn varen we door een militair schietgebied. Omdat we er niet zeker van zijn of er wel of niet geschoten zal worden besluiten we om te varen. En inderdaad horen we enige tijd later de nodige knallen. In Ystad nemen we afscheid van de Kaat Mossel met weemoed in het hart. We hebben een maand met elkaar opgevaren zoals we dat in de afgelopen twintig jaar al vele malen hebben gedaan. De Kaat Mossel gaat naar Rugen en wij varen naar Trelleborg om Ingrid aan boord te nemen en dan verder onze reis te vervolgen naar Denemarken. Nederland wordt dezer dagen geteisterd door een hitte golf. Wij prijzen ons gelukkig dat wij op het water zitten. Het is hier ook warm op het land (25 tot 30 graden) maar op zee is er altijd de verkoeling van de wind al is die niet erg sterk. Na wekenlang in het scherengebied te hebben gevaren waar je voortdurend uit moet kijken naar rotsen en andere schepen is het ook wel weer eens fijn om op open zee te varen. Vooral vanwege de weidsheid van het water en de rust (er zijn weinig andere schepen).(opgetekend: 8 Augustus 2003)